υδραγωγός

-ο, / ὑδραγωγός, -όν, ΝΜΑ

αυτός που μεταφέρει το νερό (α. «υδραγωγός σωλήνας» — ο υδροσωλήνας

β. «υδραγωγὸς σείριος», Πλούτ.)

νεοελλ.

(για φαρμ.) αυτός που προκαλεί έκχυση εξιδρωμάτων ή υπέρμετρη διάρροια

2. το αρσ. ως ουσ. ο υδραγωγός

α) τεχνολ. αγωγός με τον οποίο μεταφέρεται το πόσιμο νερό από το υδραγωγείο στον τόπο διανομής και κατανάλωσης

β) ανατ. ονομασία ορισμένων πόρων, οστών ή μαλακών μορίων

3. φρ. α) «υδραγωγός τού Σύλβιους» ή «συλουίειος υδραγωγός»

ανατ.

πόρος μέσω τού οποίου επικοινωνεί η τρίτη με την τέταρτη κοιλία τού εγκεφάλου και διά μέσου τού οποίου κυκλοφορεί εγκεφαλονωτιαίο υγρό

β) «υδραγωγός τού κοχλία»

ανατ. οστέινος σωλήνας που περιέχει τον περιλεμφικό πόρο τού λαβυρίνθου στο έσω αφτί

γ) «υδραγωγός τής αίθουσας»

ανατ. οστέινος σωλήνας που περιέχει τον ενδολεμφικό πόρο τού λαβυρίνθου στο έσω αφτί

αρχ.

1. (για τόπο) γεμάτος νερό

2. το αρσ. ως ουσ. α) άτομο που μεταφέρει νερό, υδροφόρος

β) υδραγωγείο

γ) κατασκευαστής ή διευθυντής υδραγωγείων

δ) αυτός που καταναλώνει μεγάλη ποσότητα νερού

ε) διουρητικό φάρμακο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < υδρ(ο)-* + ἀγωγός].